ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
από το "ΒΗΜΑ"
Οτι κάτι δεν πάει καλά με την κυβέρνηση είναι φανερό πλέον διά γυμνού οφθαλμού. Η υπεραντίδραση αρχικώς στο ζήτημα της δημόσιας περιουσίας, όλο εκείνο το νυχτερινό κυβερνητικό θρίλερ για τις αποκρατικοποιήσειςκαι την αξιοποίηση κρατικών ακινήτων και γαιών, προσέφερε την πρώτη ισχυρή ένδειξη της ενδοκυβερνητικής κρίσης.
Και στη συνέχεια τα πολλά πάρε δώσε για τις εταιρείες των δικηγόρων, η υποταγή εν τέλει στο δικηγορικό βουλευτικό λόμπι, που δεν αντέχει το άνοιγμα του επαγγέλματος, έδειξαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει πίστη.
Και η συζήτηση επίσης στο Υπουργικό Συμβούλιο για τον χρόνο παραγραφής των φορολογικών εγκλημάτων και ιδιαιτέρως των εγκλημάτων φοροδιαφυγής, η απόρριψη από τον υπουργό Δικαιοσύνης της διάταξης που προέβλεπε τον χαρακτηρισμό των εγκλημάτων αυτών ως διαρκών και η διατήρηση του καθεστώτος ανομίας σε θέματα της μη καταβολής των φόρων, στις σημερινές συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης, είναι επίσης ενδεικτικά της σύγχυσης που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αλλά και η ασυνεννοησία μεταξύ των αρμοδίων στα θέματα των ημιυπαίθριων και ειδικότερα στη βάση επί της οποίας επιβάλλονται πρόστιμα και δημοτικά τέλη φανέρωσε πρόβλημα και αδυναμία.
Κακά τα ψέματα, όλα έχουν τη βάση τους στο πρώτο λάθος. Που δεν είναι άλλο από αυτό της περιγραφής του βάθους και της έντασης του προβλήματος της χώρας. Και το πρώτο λάθος είναι του κ. Παπανδρέου, που δεν αποδέχθηκε από την αρχή και δεν εξήγησε από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του το βάρος του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Ο κ. Παπανδρέου δυστυχώς παρέμεινε για αρκετούς μήνες δέσμιος των προεκλογικών λόγων του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να υποστηριχθούν στη συνέχεια.
Αλλά και μετά, όταν αποκαλύφθηκε το κενό, όταν η χώρα βρέθηκε στο έλεος των αγορών και χρειάστηκε να αποδεχθεί το μνημόνιο, καλύφθηκε πίσω από την τρόικα, την κατέστησε παράγοντα του τόπου, μέχρι που έγινε ό,τι έγινε και την περασμένη εβδομάδα αναγκάστηκε να την αρνηθεί.
Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει μέγα και απαιτητικό, δεν θα λυθεί με δήθεν ηρωικές πράξεις, όπως αυτή της γενικής άρνησης πώλησης μέρους ή τμημάτων της δημόσιας περιουσίας. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί σχέδιο, βαθιές επεξεργασίες, πίστη και εμμονή στις επιλογές διάσωσης της οικονομίας και της χώρας. Χωρίς αυτά, χωρίς ξεκαθάρισμα, δεν θα χάνεται απλώς η μπάλα, αλλά ολόκληρο το γήπεδο για την κυβέρνηση και τη χώρα ολόκληρη. Θα είναι ασυγχώρητος ο κ. Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχός του, αν αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια του. Ειδικά σε τούτες τις συνθήκες, πριν δηλαδή τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη ρύθμιση των χρεών μας και τις διευκολύνσεις που θα προσφερθούν από τις Βρυξέλλες.
Και στη συνέχεια τα πολλά πάρε δώσε για τις εταιρείες των δικηγόρων, η υποταγή εν τέλει στο δικηγορικό βουλευτικό λόμπι, που δεν αντέχει το άνοιγμα του επαγγέλματος, έδειξαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει πίστη.
Και η συζήτηση επίσης στο Υπουργικό Συμβούλιο για τον χρόνο παραγραφής των φορολογικών εγκλημάτων και ιδιαιτέρως των εγκλημάτων φοροδιαφυγής, η απόρριψη από τον υπουργό Δικαιοσύνης της διάταξης που προέβλεπε τον χαρακτηρισμό των εγκλημάτων αυτών ως διαρκών και η διατήρηση του καθεστώτος ανομίας σε θέματα της μη καταβολής των φόρων, στις σημερινές συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης, είναι επίσης ενδεικτικά της σύγχυσης που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αλλά και η ασυνεννοησία μεταξύ των αρμοδίων στα θέματα των ημιυπαίθριων και ειδικότερα στη βάση επί της οποίας επιβάλλονται πρόστιμα και δημοτικά τέλη φανέρωσε πρόβλημα και αδυναμία.
Κακά τα ψέματα, όλα έχουν τη βάση τους στο πρώτο λάθος. Που δεν είναι άλλο από αυτό της περιγραφής του βάθους και της έντασης του προβλήματος της χώρας. Και το πρώτο λάθος είναι του κ. Παπανδρέου, που δεν αποδέχθηκε από την αρχή και δεν εξήγησε από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του το βάρος του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Ο κ. Παπανδρέου δυστυχώς παρέμεινε για αρκετούς μήνες δέσμιος των προεκλογικών λόγων του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να υποστηριχθούν στη συνέχεια.
Αλλά και μετά, όταν αποκαλύφθηκε το κενό, όταν η χώρα βρέθηκε στο έλεος των αγορών και χρειάστηκε να αποδεχθεί το μνημόνιο, καλύφθηκε πίσω από την τρόικα, την κατέστησε παράγοντα του τόπου, μέχρι που έγινε ό,τι έγινε και την περασμένη εβδομάδα αναγκάστηκε να την αρνηθεί.
Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει μέγα και απαιτητικό, δεν θα λυθεί με δήθεν ηρωικές πράξεις, όπως αυτή της γενικής άρνησης πώλησης μέρους ή τμημάτων της δημόσιας περιουσίας. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί σχέδιο, βαθιές επεξεργασίες, πίστη και εμμονή στις επιλογές διάσωσης της οικονομίας και της χώρας. Χωρίς αυτά, χωρίς ξεκαθάρισμα, δεν θα χάνεται απλώς η μπάλα, αλλά ολόκληρο το γήπεδο για την κυβέρνηση και τη χώρα ολόκληρη. Θα είναι ασυγχώρητος ο κ. Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχός του, αν αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια του. Ειδικά σε τούτες τις συνθήκες, πριν δηλαδή τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη ρύθμιση των χρεών μας και τις διευκολύνσεις που θα προσφερθούν από τις Βρυξέλλες.
