από την "Ε"
Το σκουπιδοβριθές κονβόι των απορριμματοφόρων έξω από τη χωματερή: Στα χλωμά φώτα τους φαίνεται μελαγχολική η εικόνα ενός ανίκανου κράτους που αδυνατεί επί χρόνια να πράξει τα στοιχειώδη και βυθίζεται στο ίζημα της μικροπολιτικής και της ανικανότητος...
Στη γειτονιά, μια ομάδα εργατών του Δήμου μαζεύει αμίλητη τα σκουπίδια. Νέοι άνθρωποι, με καθαρά πρόσωπα που δεν ντρέπονται για τη δουλειά τους και γράφουν στα λασπωμένα παπούτσια τους τα σηκωμένα φρύδια κάποιων περαστικών. Σπαράγματα φωτός στο γκρίζο φόντο *** Η κατασπαραγμένη από την απαξίωση δημοσιογραφία βγήκε αμήχανη στους δρόμους διεκδικώντας τα στοιχειώδη. Μάταιος κόπος! Υπό συνθήκες γενικής κατάρρευσης, καμμιά κινητοποίηση, οσοδήποτε πεισματική, δεν μπορεί να σώσει το ετοιμόρροπο οικοδόμημα των μήντια. Είναι αργά πια. Οταν οι τερμίτες των καθεστωτικών αντιλήψεων και της απόλυτης ταύτισης με δυναστικές αντιλαϊκές κυβερνήσεις κατέτρωγαν τα θεμέλια των ΜΜΕ, το σινάφι σφύριζε αδιάφορα. Η κοινωνία το πήρε πρέφα νωρίς. Αδιαφορώντας για τη δική της συμπεριφορά, απαξιώνει τη δημοσιογραφία και την τιμωρεί, ειδικά την έντυπη, επειδή τη θεωρεί δέσμια της διαπλοκής. Ποιος; Μια κοινωνία που αποθεώνει διά της ψήφου της τον δικομματισμό. Δηλαδή τους εκπροσώπους της διαπλοκής και βασικούς υπεύθυνους για το κατάντημα της χώρας! Πάντως, σήμερα, τα μήντια είναι απείρως καλύτερα σε σύγκριση με το παρελθόν. Ειδικά οι εφημερίδες. Πλουραλιστικές όσο ποτέ άλλοτε, με καλύτερους γραφιάδες συνολικά, με πλουσιότερη θεματολογία. Αλλά βυθίζονται γιατί ενέδωσαν στις ευκολίες και δεν μπόρεσαν -τουλάχιστον οι πρώτες σελίδες τους -να απεμπλακούν από τη μικροπολιτική θεώρηση και την καθηλωτική λογική των μικρών οριζόντων και της παραπολιτικής φλυαρίας (...Ψύλλοι στ' άχυρα θα πεις, αλλά να: καθώς έπαιζε στα κρατικά ραδιόφωνα η δήλωση της ΠΟΣΠΕΡΤ για την απεργία, δεν ακουγόταν ούτε μια λέξη εναντίον των αυτουργών, δηλαδή της κυβερνήσεως. Αντιθέτως, κάνα δυο χρόνια πριν, στο στόχαστρο ήταν ονομαστικά η τότε κυβέρνηση και όχι μόνο τα πεπραγμένα και οι επιλογές της. Οπερ έδει δείξαι) *** Αλλά εκεί κάτω στο Ιράν, οι δύο πυρηνικοί επιστήμονες πλήρωσαν με τη ζωή τους το γεγονός ότι είναι Ιρανοί και υπηρετούν τα... δαιμονικά πυρηνικά και όχι τα καλά και αγαθά της Δύσης...
(Αντί τίτλου, η δήλωση του πρωθυπουργικού συμβούλου. Τρομώδης, καταθλιπτική υπόμνηση)
