από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Είπε προχθές ο Παπακωνσταντίνου στον Χατζηνικολάου (Alter) ότι δεν υπάρχει περίπτωση (ελεγχόμενης) πτώχευσης διότι η εξέλιξη αυτή θα ήταν καταστροφική για ολόκληρη την Ενωση... Εχει δίκιο ο υπουργός Οικονομικών. Το ενδεχόμενο αυτό θα προκαλούσε σεισμό στην κλυδωνιζόμενη Ευρώπη και θα κόστιζε αλμυρά, κυρίως στη Γερμανία και στη Γαλλία... Και ιδού το αναπόφευκτο ερώτημα: Γιατί ο πρωθυπουργός δεν επέσεισε τον κίνδυνο αυτόν στους εταίρους μας, ζητώντας να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των χρεών και να δοθούν στην Ελλάδα δάνεια με ανεκτό επιτόκιο; Υπήρξε έστω και η σχετική νύξη εκ μέρους του ή ενέδωσε αμαχητί στις πιέσεις και τους όρους της Ενωσης, που είχαν ως αποτέλεσμα το δυναστευτικό και ολέθριο Μνημόνιο; (...Κάποτε θα λάμψει η αλήθεια, θα αποδειχθεί πλήρως το διαπραγματευτικό έλλειμμα και θα καταπέσει ο κατασκευασμένος, εκβιαστικός μύθος που συμπυκνώνεται στο παγιδευτικό δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία»)...
Ενα σαρκαστικό παράδοξο επισημαίνεται συχνά: όταν ένα κόμμα αποδοκιμάζει ή διαγράφει στελέχη του για αποκλίνουσες δηλώσεις, τα ΜΜΕ σπεύδουν να στηλιτεύσουν το γεγονός, υμνώντας τον πλουραλισμό και τον γόνιμο αντίλογο. Ομως, με την παραμικρή αντίρρηση ή διαφωνία υπουργών (π.χ. προχθές, στο υπουργικό συμβούλιο) δημιουργείται σάλος και υψώνεται η διαφωνία ως κορυφαίο θέμα, δίχως καν να αξιολογείται το ειδικό βάρος των εναντίων απόψεων και το κατά πόσο αυτές ενδέχεται να αποβούν δημιουργικές.
Βέβαια, το πρόβλημα της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι άλλο: εντελώς απροετοίμαστη, χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό και προεργασία, φέρνει προ απροόπτου ακόμη και τους υπουργούς της. Κάπως έτσι εξηγείται η τραγική ολιγωρία των έντεκα μηνών στο θέμα της ανάπτυξης... Ομως η ολέθρια καθυστέρηση θα γίνει αφορμή να ξαναζήσει η χώρα την πικρή εμπειρία του 2004: χωροταξικές αυθαιρεσίες και πανάκριβα μεγάλα έργα...
