Ο τερματοφύλακας από την Βόρειο Ιρλανδία, το ... καλοκαίρι του 2011, έρχεται στην Ελλάδα μέσω του ΟΦΗ.
Οι εμφανίσεις του με την ομάδα-έκπληξη του -μέχρι τώρα- πρωταθλήματος… κλείνουν το μάτι στους ανθρώπους του Ολυμπιακού, οι οποίοι έψαχναν έναν τερματοφύλακα που θα μπορέσει να καλύψει το κενό που άφηνε η λύση της συνεργασίας με τον Φράνκο Κοστάνσο.
Τελικά, ο 34χρονος Κάρολ, τον Ιανουάριο, αφήνει το μικρό κάστρο του Ηρακλείου και καλείται, σαν καλός ιππότης, να φορέσει την «ερυθρόλευκη» πανοπλία του και να υπερασπιστεί τα δοκάρια του Ολυμπιακού.
Για να γίνει αυτό όμως χρειάστηκε να… επιστρατευτούν τα παιχνίδια της μοίρας.
14/2/2011: Ο Ολυμπιακός αγωνίζεται με την Ρούμπιν Καζάν στη Μόσχα, στους -15 βαθμούς. Συνθήκες πρωτόγνωρες για την ερυθρόλευκη αποστολή, η οποία όμως είχε τον τρόπο να αντέξει. Και στην πίεση των Ρώσων, αλλά και στον καιρό. Το γκολ του Φουστέρ στο 71’ άνοιγε διάπλατα τον δρόμο της πρόκρισης για τον Ολυμπιακό, όμως είπαμε: «η μοίρα είχε ήδη προδιαγραφτεί».
Στο 72’ ο Μπάλας Μέγιερι ανατρέπει τον Καραντενίζ, βλέπει την κόκκινη κάρτα και ο Ρόι Κάρολ καλείται να κάτσει κάτω από τα δοκάρια της νέας του ομάδας, σε μια διαδικασία που είτε γίνεσαι ήρωας, είτε κανείς δεν σου λέει τίποτα.
Εκείνος όμως διαλέγει τον πρώτο δρόμο, αυτόν της δόξας. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα κάνει το ντεμπούτο του και πέφτει στην αριστερή του γωνία, πιάνοντας την εκτέλεση του Νάτχο, του πρώτου σκόρερ της Ρούμπιν.
Ο Ρόι ξαφνικά είναι μέσα στην τεράστια αγκαλιά των συμπαικτών του. «Είχα διαλέξει γωνία», είπε αργότερα, αφού η ομάδα του είχε ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία της αποστολή της Μόσχας.
23/2/2012: Ο Ολυμπιακός μέσα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» παίζει την ρεβάνς με την Ρούμπιν και θέλει να κόψει το εισιτήριο για την πρόκριση για την επόμενη φάση του Europa League.
Για πολλούς το έργο του ήταν εύκολο. Ο Βαλβέρδε και οι παίκτες του όμως γνώριζαν ότι αυτά είναι λόγια του κόσμου, των εφημερίδων, των γύρω-γύρω…
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όλα είναι ιδανικά: Ο Τζιμπούρ στο 13’ σκοράρει και από εκείνο το σημείο η Ρούμπιν θέλει δύο γκολ για να περάσει. Αφού οι Πειραιώτες έχουν χάσει δυο-τρεις ευκαιρίες για να διευρύνουν τη διαφορά, στο 31’ ο Βαλντές θέλησε να περάσει τον Κάρολ, αλλά εκείνος απλώνει το χέρι του σαν… ξίφος και κόβει κάθε όρεξη του Παραγουανού.
Ο κόσμος τραγουδάει ξανά: «Ρόι Κάρολ, οεοεοε»… Εκείνος ανεβαίνει, η ψυχολογία του είναι στο ζενίθ. Στο 51’ χρειάζεται να δείξει την κλάση και στον Μάρτινς, συνεχίζοντας να δικαιώνει τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Ερνέστο Βαλβέρδε που τον έφεραν στο μεγάλο λιμάνι.
Στο περίπου ίδιο χρονικό σημείο με αυτό της Μόσχας… ξυπνάει ξανά η κακιά μάγισσα. Ο Κάρολ θα πρέπει να σταματήσει τις… φωτιές του Νάτχο - και το κάνει. Πρώτα πιάνει το σουτ του και στο 70’ σταματάει σωτήρια τον Θέσαρ Νάβας. Στην συγκεκριμένη φάση τραυματίζεται στο δεξί πόδι και ο Ερνέστο Βαλβέρδε σηκώνει τον Μπάμποβιτς. Ο Βορειοϊρλανδός, όμως, δεν αφήνει τον 18χρονο να κάνει το ντεμπούτο του με τον Ολυμπιακό.
Ο κόσμος έσπρωχνε τον 34χρονο να συνεχίσει και εκείνος δεν τους χάλασε το χατίρι. Αν και πονούσε, αν και έπεσε δύο φορές, δεν το έβαλε κάτω. Δεν τον είδαμε να παραχωρεί την θέση του, βγαίνοντας από τον αγωνιστικό χώρο. Σαν πιστός ιππότης, παρέμεινε πάνω στο «άλογο» του (δηλαδή κάτω από τα δοκάρια του) μέχρι το τέλος.
Ένας τέλος που βρήκε τον Ολυμπιακό στην λίστα με τις 16 καλύτερες ομάδες του Europa League και τον κόσμο να έχει προσθέσει στην καρδιά του ακόμα ένα μέλος, τον Ρόι Κάρολ. Τον άνθρωπο που αποτελεί το ομορφότερο σύγχρονο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Τον τερματοφύλακα που απέδειξε πώς μια χούφτα δευτερολέπτων είναι ικανά να σου προσφέρουν ό,τι μέχρι τώρα οι προηγούμενες σελίδες του βιβλίου της ζωής σου αρνούνταν πεισματικά να σου γράψει.
woop.gr
