Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Ενα από τα πιο συνηθισμένα συνθήματα της Αριστεράς είναι το: «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών». Υπάρχει ακόμη και το: «Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι». Και φυσικά το γνωστό: «Μπάτσοι ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Και ας μπούμε στο θέμα μας χωρίς περιστροφές. Αυτά τα συνθήματα είναι ναζιστικά και στηρίζονται στη χιτλερική αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης. Μια φιλοσοφία που έχει τις ρίζες της στην επινόηση του Γιουνγκ περί «συλλογικού υποσυνείδητου» που δεν είχε μόνο αποδέκτη τους εθνικοσοσιαλιστές. Τα περίφημα εμπάργκο των ΗΠΑ στο Ιράκ και την Κούβα είναι μέσα στην ίδια λογική. Και αυτό που είναι πραγματικά ανεξήγητο είναι πώς το κράτος του Ισραήλ χρησιμοποιεί αυτή τη ναζιστική λογική -τη βάση της συλλογικής ευθύνης- και φυλακίζει ενάσιμι εκατομμύριο Παλαιστίνιους που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Αντιγράφουν τα αντίποινα του ναζιστικού στρατού και για κάθε Ισραηλίτη που σκοτώνεται, εκτελούν εκατό Παλαιστινίους.
Στην πράξη το κράτος του Ισραήλ έχει προχωρήσει παραπάνω από τους ναζί. Οι δυνάμεις κατοχής των ναζιστικών στρατευμάτων εκτελούσαν μόνο άντρες που θα μπορούσαν να ήταν εν δυνάμει παρτιζάνοι. Οι ισραηλινοί στρατιωτικοί εκτελούν αδιακρίτως παιδιά, γυναίκες και γέρους. Και εδώ έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας παρά των αντιποίνων. Και μπορεί κάποιος να μου αντιτάξει πως ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ή ο πυρηνικός αφανισμός της Χιροσίμας και του Ναγκασάκι έγιναν από αντιναζιστές. Θα έλεγα αντιχιτλεριστές με ναζιστικές αντιλήψεις.
Ενας πρωτοποριακός νέος συγγραφέας, ο Θεσσαλονικιός Θανάσης Τριαρίδης, που τον θεωρούσα αναρχικό, αρνήθηκε να δεχτεί αυτόν τον χαρακτηρισμό, λέγοντας πως ο χώρος που χαρακτηρίζεται ως αναρχικός έχει μέσα του τόσα πολλά πράγματα, διαφορετικά και αντιφατικά, που είναι αδύνατο να τα εντάξεις σ' ένα ενιαίο σύνολο. Και με ρώτησε, με τη σειρά του, αν μπορώ κι εγώ να ορίσω τι είναι Αριστερά. Είναι το ΚΚΕ αριστερό κόμμα, όταν θέλει να αντικαταστήσει αυτό το κράτος με άλλο κράτος; Να πάρει την εξουσία για πάντα, απαγορεύοντας τη λειτουργία όλων των άλλων κομμάτων καταργώντας την ελευθερία του Τύπου και ποινικοποιώντας όλες τις άλλες απόψεις; Είναι αριστερό το κόμμα του φίλου Φώτη Κουβέλη, που οι ιδέες του θυμίζουν το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ; Ιδέες και διακηρύξεις που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν ακόμη και στην παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Και για να πάμε ακόμη λιγάκι πιο μακριά. Είναι αριστερό το ΠΑΣΟΚ που παίρνει τόσο ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα που δεν τόλμησαν να πάρουν οι κλασικοί του νεοφιλελευθερισμού; (Πινοσέτ, Θάτσερ, Ρίγκαν κ.λπ.). Αναγκαστικά λοιπόν: το όνομα δεν προσδιορίζει και το περιεχόμενό του.
Οπως όλες οι λέξεις, έτσι και η λέξη «Αριστερά» δεν έχει νόημα, αλλά ερμηνεία. Π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ήταν και μύλος.
Πολλά πράγματα φαίνονται Αριστερά, αλλά δεν είναι. Η ταινία του Κλιντ Ιστγουντ για τον Μαντέλα πέρασε σαν αριστερή ταινία. Ενας ύμνος για τον Μαντέλα. Ηταν όμως έτσι; Η χρησιμοποίηση του αθλητισμού για εθνικιστικούς λόγους άρχισε από τον Μουσολίνι, πέρασε στον Χίτλερ, για να καταλήξει στους αιμοσταγείς δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής και να γενικευτεί σήμερα με τη FIFA. Γιατί σίγουρα ο βασιλιάς του αθλητισμού είναι το ποδόσφαιρο. Γι' αυτό χρησιμοποιείται πολιτικά από πανίσχυρους οικονομικούς ομίλους, που δεν αγοράζουν ομάδες για το χόμπι τους. Αλλά αυτό έχει και ένα καλό. Βλέπουμε κι εμείς δισεκατομμυριούχους να τρέχουν μέσα στα γήπεδα για τα εκατομμυριάκια τους και καταργούν τον μύθο πως οι πλούσιοι βγάζουν τις περιουσίες τους από τις φούσκες του Χρηματιστηρίου. Ο Μαντέλα, όπως και ο Κάστρο, είναι από τους μεγάλους επαναστάτες του 20ού αιώνα. Αν ο Κλιντ ήθελε να κάνει το πορτρέτο του Μαντέλα, το σενάριο το είχε έτοιμο. Ηταν η αυτοβιογραφία του, ένα βιβλίο που έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Γι' αυτούς που δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μαντέλα και ποιο ήταν το έργο του και η ζωή του, είναι εύκολο να σχηματίσουν την εντύπωση πως ο Μαντέλα ήταν ένας εθνικιστής που χρησιμοποίησε το ράγκμπι, όπως οι άλλοι δικτάτορες το ποδόσφαιρο.
perkor29@gmail.com
